Dude
Door: Tim
Blijf op de hoogte en volg Tim
28 April 2007 | Indonesië, Batavia
Strandoord Kuta is de bestbezochte plaats van Bali. Misschien wel van heel Indonesie. Zelfs nu, in het laagseizoen, is het strand nog vergeven van platina-blonde zonaanbidders. Deze bezoekers zijn ruwweg op te delen in twee groepen. De mensen die naar Kuta zijn gekomen vanwege haar reputatie en de mensen die dit hebben gedaan ondanks haar reputatie.
Kuta. De naam klinkt als een Spaans scheldwoord en die vergelijking zit er niet eens zover naast. Het is een plaats waar de beats 24 uur per dag doorgaan, waar prostitutie en drugshandel welig tieren en waar je nooit weet naast wie (of wat) je wakker wordt. Met name de Australische jeugd komt zich hier misdragen en je waant je hier dan ook regelmatig aan een of andere costa. Waarom zijn we hier dan alweer een week? Er is maar een antwoord, dat ik in deze context gerust in kapitalen mag schrijven: SURFEN!
Jawel, het oord des verderfs heeft nog een andere kant. Kuta is de plaats bij uitstek om te leren surfen. En dan bedoel ik niet windsurfen zoals we dat op het Veluwemeer doen. Ik bedoel de echte shit zoals in de film. Met een plank en verder niks. Het strand van Kuta heeft elke dag weer mooie, lange golven in de aanbieding. En zonder veraderlijk koraal om je schedel aan open te halen, kun je je zo vaak van je surfboard laten kegelen als je hart begeert zonder noemenswaardig letsel. Eindelijk een sport waarbij zelfs een loser als ik zich geen pijn kan doen.
Hoewel ik gewoonlijk gruwel van elke vorm van lichamelijke inspanning, is surfen me meteen bevallen. Als het allemaal goed gaat is het iets magisch. Stel je voor: je staat tot aan je borst in de branding te wachten en ineens zie je het water in de verte opzwellen en weet je het: dit wordt hem. De perfecte golf. Terwijl je hart in je keel klopt ga je goed recht liggen en peddel je je een ongeluk. Als je voor een laatste keer omkijkt zie je een muur van water op je afkomen en vraag je je af waar je in godsnaam aan begonnen bent. Je richt je blik weer op het strand en hoort vlak achter je de golf breken met het onheilspellende geluid van onweer. En net als je denkt dat je genadeloos verzwolgen gaat worden krijg je een zet en... je vliegt. Met een geoefende sprong sta je op je voeten en laat je je als een Griekse zeegod naar het strand dragen.
Natuurlijk gaat het meestal helemaal niet zo. Ik ga nog regelmatig onderuit en Bob Saget zou een heel seizoen America's Funniest Homevideo's kunnen vullen met beelden van mij. Maar die momenten dat het me lukt geven me zo'n kick dat ik toch steeds weer opsta en doorga. Voor een sporthater als ikzelf een totaal onbekende ervaring. Ik put mezelf volledig uit en moet mezelf soms uit het water slepen. Als de rest van de Kuta-crowd op de dansvloer aan de eerste pilletjes begint, val ik gewoonlijk als een blok in slaap. Daar hoef je je in Kuta gelukkig ook geen zorgen om te maken. De hotels hier maken zich geen illusies over hun clientele en zo kun je er tot 12 uur 's middags ontbijten.
Morgenochtend vliegen Dianne en ik naar Jakarta en hiermee begint voor ons allebei de lange reis naar huis. Die reis doen we in etappes dus we hebben nog wel even de tijd. Maar een zeker gevoel van melancholie kunnen we niet onderdrukken. De afgelopen weken zijn omgevlogen. Zouden we ons deze zomer ook in de Noordzee zo kunnen vermaken? Aan de temperatuur zal het niet liggen als ik de berichten mag geloven.
Vanuit het verderfelijke maar o zo vermakelijke Kuta wens ik jullie nog een welgemeend cowabunga.
Kuta. De naam klinkt als een Spaans scheldwoord en die vergelijking zit er niet eens zover naast. Het is een plaats waar de beats 24 uur per dag doorgaan, waar prostitutie en drugshandel welig tieren en waar je nooit weet naast wie (of wat) je wakker wordt. Met name de Australische jeugd komt zich hier misdragen en je waant je hier dan ook regelmatig aan een of andere costa. Waarom zijn we hier dan alweer een week? Er is maar een antwoord, dat ik in deze context gerust in kapitalen mag schrijven: SURFEN!
Jawel, het oord des verderfs heeft nog een andere kant. Kuta is de plaats bij uitstek om te leren surfen. En dan bedoel ik niet windsurfen zoals we dat op het Veluwemeer doen. Ik bedoel de echte shit zoals in de film. Met een plank en verder niks. Het strand van Kuta heeft elke dag weer mooie, lange golven in de aanbieding. En zonder veraderlijk koraal om je schedel aan open te halen, kun je je zo vaak van je surfboard laten kegelen als je hart begeert zonder noemenswaardig letsel. Eindelijk een sport waarbij zelfs een loser als ik zich geen pijn kan doen.
Hoewel ik gewoonlijk gruwel van elke vorm van lichamelijke inspanning, is surfen me meteen bevallen. Als het allemaal goed gaat is het iets magisch. Stel je voor: je staat tot aan je borst in de branding te wachten en ineens zie je het water in de verte opzwellen en weet je het: dit wordt hem. De perfecte golf. Terwijl je hart in je keel klopt ga je goed recht liggen en peddel je je een ongeluk. Als je voor een laatste keer omkijkt zie je een muur van water op je afkomen en vraag je je af waar je in godsnaam aan begonnen bent. Je richt je blik weer op het strand en hoort vlak achter je de golf breken met het onheilspellende geluid van onweer. En net als je denkt dat je genadeloos verzwolgen gaat worden krijg je een zet en... je vliegt. Met een geoefende sprong sta je op je voeten en laat je je als een Griekse zeegod naar het strand dragen.
Natuurlijk gaat het meestal helemaal niet zo. Ik ga nog regelmatig onderuit en Bob Saget zou een heel seizoen America's Funniest Homevideo's kunnen vullen met beelden van mij. Maar die momenten dat het me lukt geven me zo'n kick dat ik toch steeds weer opsta en doorga. Voor een sporthater als ikzelf een totaal onbekende ervaring. Ik put mezelf volledig uit en moet mezelf soms uit het water slepen. Als de rest van de Kuta-crowd op de dansvloer aan de eerste pilletjes begint, val ik gewoonlijk als een blok in slaap. Daar hoef je je in Kuta gelukkig ook geen zorgen om te maken. De hotels hier maken zich geen illusies over hun clientele en zo kun je er tot 12 uur 's middags ontbijten.
Morgenochtend vliegen Dianne en ik naar Jakarta en hiermee begint voor ons allebei de lange reis naar huis. Die reis doen we in etappes dus we hebben nog wel even de tijd. Maar een zeker gevoel van melancholie kunnen we niet onderdrukken. De afgelopen weken zijn omgevlogen. Zouden we ons deze zomer ook in de Noordzee zo kunnen vermaken? Aan de temperatuur zal het niet liggen als ik de berichten mag geloven.
Vanuit het verderfelijke maar o zo vermakelijke Kuta wens ik jullie nog een welgemeend cowabunga.
-
27 April 2007 - 17:25
Pa:
Ik wist wel dat er ergens, heel ver weg en goed verstopt, toch nog iets van sportiviteit in je zat.
Veel plezier nog samen. -
28 April 2007 - 11:17
Hans:
Het is hier inderdaad geschift warm Tim! Dus wat dat betreft is het niet zo'n grote overgang. Tof om te horen dat je je nog steeds zo vermaakt. Veel plezier nog die laatste weekjes...
-
28 April 2007 - 11:18
Nog Een Keer Hans:
Dianne trouwens ook! Die mag zich ook vermaken van mij hoor! -
29 April 2007 - 19:47
Sandra:
Yes yes, you are me there a ducky! Ik zou zeggen 'surf on!' en veel plezier op de terugreis.
Groetjes Sandra. -
30 April 2007 - 02:48
Jos:
Hey Dude, jij en sporten...? klinkt eng. Volgens mij is je weblog gehacked en is dit een slechte grap van iemand anders. Jij en sporten... het idee alleen al.
Of zou je mischien toch.... nee!!! toch? of misschien....? Arch, de onzekerheid....
Groeten Jos. -
30 April 2007 - 17:45
Ruben:
tango india mike. voor het eerst in zes maanden sta je niet te kijk met je lage haren en je sik. Het moet er verdomde cool uitzien als jij met je gepierdespijkerlichaam, je natte lange blonde manen en je surfboard onder je arm uit de branding opdoemt. totdat je weer een poging waagt om een golf te pakken natuurlijk. -
01 Mei 2007 - 18:30
Gijz:
ik prefereer toch windsurfen op het Veluwemeer, veeeeeel spannender...
Goede reis terug (mocht je niet al thuis zijn), maar jouw thuiskomst is voor mij genoeg reden om weer te vertrekken, volgende week vrijdag in de US and Ai...gaan in de zomer dan maar 's een biertje doen, aan het veluwemeer, wat jij? -
04 Mei 2007 - 15:00
Tim:
Verdomme Gijs, hoe doe je het toch? Twee keer binnen drie maanden tijd naar de Amerika's. Mag ik die prive-jet van jou wel eens lenen? Die veertien hoeren hoef ik er niet eens bij, zolang de jaccuzi het maar doet.
Tim
PS: Dat biertje aan het Veluwemeer is een date.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
