Regen in het paradijs
Door: Tim
Blijf op de hoogte en volg Tim
10 Mei 2007 | Thailand, Phuket
Toen deze reis, die nu zo dicht bij zijn einde is, nog in de research-fase was, heb ik even overwogen om in het regenseizoen te gaan. Dat doet bijna niemand, dus dat zou nog eens iets bijzonders zijn. Mijn hoofd zat vol met romantische ideeën over het verborgen Thailand. Rijstvelden in bloei en parelwitte stranden voor mij alleen. Want, zo dacht ik, het kon toch niet de hele tijd regenen.
Wel dus.
Het regenseizoen is vroeg dit jaar en Phuket zit er nu middenin. Het Thaise klimaat houdt niet van half werk. In het droge seizoen regent het soms maanden achter elkaar niet en nu komt het de godganse wdag met bakken uit de lucht, tot je je afvraagt waar het toch allemaal vandaan komt. Geen wolk lijkt groot genoeg.
Op het strand zitten is er nu niet bij. Op zich niet erg want daarvoor ben ik hier niet. Maar met het ruige weer zit ook surfen er niet in. Grote rode vlaggen benadrukken wat op het eerste gezicht al duidelijk is: hier wil je niet zwemmen. Het gebruikelijke azuurblauw van het water is veranderd in een dreigend grijs en witte schuimkoppen doen denken aan een woest, hondsdol dier. Schuilend onder een parasol zit ik met een onaangeroerd boek op schoot naar het natuurgeweld te kijken. Een ding had ik goed. Het strand heb ik voor mezelf.
Wat doe je als het regent in het paradijs? Gelukkig ben je als westerling hier ongeacht het seizoen een rijke stinkerd. Je neemt eens een massage, je koopt wat boeken, je werkt je blog eens bij (check de nieuwe foto's!) en zo word het vanzelf weer tijd om uit eten te gaan. De regen zorgt voor een gezellig gevoel van saamhorigheid op een eiland dat gewoonlijk druk en lawaaierig schijnt te zijn. De opgeschoten tieners van het hoogseizoen zijn naar huis gegaan en Phuket wordt nu bevolkt door jonge gezinnetjes en leden van de Russische nouveau riche. Er is een run op speelkaarten en onder verschillende afdakjes zie je doorweekte lotgenoten lachend en hoofdschuddend met elkaar aan de praat raken.
En ikzelf? Ik breng deze laatste dagen teruggetrokken door. Van een tafeltje in een verlaten restaurant overzie ik de natte straten en contempleer ik mijn naderende vertrek. Met dit weer moet ik veel aan Nederland denken. Overigens zonder melancholie. Ik heb een fantastisch avontuur achter de rug en het is tijd om naar huis te gaan.
Ik had het in mijn laatste week slechter kunnen treffen.
Wel dus.
Het regenseizoen is vroeg dit jaar en Phuket zit er nu middenin. Het Thaise klimaat houdt niet van half werk. In het droge seizoen regent het soms maanden achter elkaar niet en nu komt het de godganse wdag met bakken uit de lucht, tot je je afvraagt waar het toch allemaal vandaan komt. Geen wolk lijkt groot genoeg.
Op het strand zitten is er nu niet bij. Op zich niet erg want daarvoor ben ik hier niet. Maar met het ruige weer zit ook surfen er niet in. Grote rode vlaggen benadrukken wat op het eerste gezicht al duidelijk is: hier wil je niet zwemmen. Het gebruikelijke azuurblauw van het water is veranderd in een dreigend grijs en witte schuimkoppen doen denken aan een woest, hondsdol dier. Schuilend onder een parasol zit ik met een onaangeroerd boek op schoot naar het natuurgeweld te kijken. Een ding had ik goed. Het strand heb ik voor mezelf.
Wat doe je als het regent in het paradijs? Gelukkig ben je als westerling hier ongeacht het seizoen een rijke stinkerd. Je neemt eens een massage, je koopt wat boeken, je werkt je blog eens bij (check de nieuwe foto's!) en zo word het vanzelf weer tijd om uit eten te gaan. De regen zorgt voor een gezellig gevoel van saamhorigheid op een eiland dat gewoonlijk druk en lawaaierig schijnt te zijn. De opgeschoten tieners van het hoogseizoen zijn naar huis gegaan en Phuket wordt nu bevolkt door jonge gezinnetjes en leden van de Russische nouveau riche. Er is een run op speelkaarten en onder verschillende afdakjes zie je doorweekte lotgenoten lachend en hoofdschuddend met elkaar aan de praat raken.
En ikzelf? Ik breng deze laatste dagen teruggetrokken door. Van een tafeltje in een verlaten restaurant overzie ik de natte straten en contempleer ik mijn naderende vertrek. Met dit weer moet ik veel aan Nederland denken. Overigens zonder melancholie. Ik heb een fantastisch avontuur achter de rug en het is tijd om naar huis te gaan.
Ik had het in mijn laatste week slechter kunnen treffen.
-
10 Mei 2007 - 09:05
Ruben:
tango india mike. dat noem je aclimatiseren. Het weer is hier net zo! is dat niet leuk??? tot volgende weeek! -
10 Mei 2007 - 15:34
Sandra & Marloes:
Jij gaat weg en "it's raining tears from the sky"....hmmm een teken aan de wand. Misschien na 080607 nog terug?
Geniet de laatste dagen! tot volgende week! -
11 Mei 2007 - 02:06
Jos:
Hey Tim,
Even om je te troosten... het is hier wel lekker weer. Gna gna.
Nou ja, zo te lezen vermaak jij je ook wel met regen. Nog veel plezier de laatste daagjes.
Groeten Jos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
