Same same, but different
Door: Tim
Blijf op de hoogte en volg Tim
05 Maart 2007 | Thailand, Bangkok
Alle wegen leiden naar Bangkok, zo lijkt het wel eens. Er is geen ontsnappen aan. Hoe lang en hoe ver je ook door Zuid Oost Azië reist, op een dag word je toch weer wakker in Bangkok. Slaapdronken kijk je om je heen, je verward afvragend hoe je hier komt en of je wel ooit weg bent geweest. Dan haal je je schouders op en ga je op zoek naar een goedkoop ontbijt.
Terugkomen in Bangkok is als op bezoek gaan bij een geliefde oom die teveel drinkt. Hij is luidruchtig, stinkt uit zijn bek en vertelt steeds dezelfde slechte mop maar toch ben je blij om de ouwe smeerlap weer te zien.
Elke keer dat ik in de Thaise hoofdstad ben kijk ik er iets anders tegenaan. Na het agressieve Vietnam en het tragische Cambodja is Bangkok al lang niet meer de chaotische, vijandige beerput waar ik drie maanden geleden in aankwam. Maar om nou te zeggen dat ik de grote lobbes vertrouw...
De reis hiernaartoe was in ieder geval weer genieten. Een nachtelijke busrit naar het centrum van Bangkok is een visueel spektakel zoals je dat van Hollywood verwacht.
Je begint op de expressways, die op betonnen pilaren eenzaam boven de stad uit torenen. Hierdoor voelt de rit meer als een vlucht door de ruimte. De lichtjes overal om je heen lijken sterrenstelsels en zo nu en dan scheer je dicht langs een helderverlicht ruimtestation, dat de nieuwste Nokia aanprijst.
Het vierkante universum van glas en staal dat zich onder je uitstrekt is van zulke proporties dat het onmogelijk voor mensen kan zijn gebouwd. Vanaf hier is Bangkok niet smerig of druk. De torens om je heen zijn de componenten van een reusachtige, fantastische machine waarvan de plannen eeuwengeleden zoek zijn geraakt.
Als je dieper het betonnen oerwoud in duikt kom je dichter langs de gebouwen en begin je er mensen in te ontdekken. Je rijdt hier letterlijk door de bovenlaag van de samenleving. Gestileerde paleizen in de lucht worden bewoond door wonderschone mensen in sprookjesachtige kostuums. Vanuit je verduisterde capsule bespied je ze en denkt
"engelen?".
Dan daal je plotseling af en bevind je je weer op aarde. Opgeschoten tieners op brommers crossen langs straathonden en -mensen. Een groentekraampje wordt afgetuigd door een vermoeide grootmoeder zonder voortanden. Vergeten vuilniszakken liggen opgestapeld tegen een met graffiti bekladde zekeringkast.
En plotseling weet je het weer. Je bent in Bangkok.
En waarom ook niet?
Terugkomen in Bangkok is als op bezoek gaan bij een geliefde oom die teveel drinkt. Hij is luidruchtig, stinkt uit zijn bek en vertelt steeds dezelfde slechte mop maar toch ben je blij om de ouwe smeerlap weer te zien.
Elke keer dat ik in de Thaise hoofdstad ben kijk ik er iets anders tegenaan. Na het agressieve Vietnam en het tragische Cambodja is Bangkok al lang niet meer de chaotische, vijandige beerput waar ik drie maanden geleden in aankwam. Maar om nou te zeggen dat ik de grote lobbes vertrouw...
De reis hiernaartoe was in ieder geval weer genieten. Een nachtelijke busrit naar het centrum van Bangkok is een visueel spektakel zoals je dat van Hollywood verwacht.
Je begint op de expressways, die op betonnen pilaren eenzaam boven de stad uit torenen. Hierdoor voelt de rit meer als een vlucht door de ruimte. De lichtjes overal om je heen lijken sterrenstelsels en zo nu en dan scheer je dicht langs een helderverlicht ruimtestation, dat de nieuwste Nokia aanprijst.
Het vierkante universum van glas en staal dat zich onder je uitstrekt is van zulke proporties dat het onmogelijk voor mensen kan zijn gebouwd. Vanaf hier is Bangkok niet smerig of druk. De torens om je heen zijn de componenten van een reusachtige, fantastische machine waarvan de plannen eeuwengeleden zoek zijn geraakt.
Als je dieper het betonnen oerwoud in duikt kom je dichter langs de gebouwen en begin je er mensen in te ontdekken. Je rijdt hier letterlijk door de bovenlaag van de samenleving. Gestileerde paleizen in de lucht worden bewoond door wonderschone mensen in sprookjesachtige kostuums. Vanuit je verduisterde capsule bespied je ze en denkt
"engelen?".
Dan daal je plotseling af en bevind je je weer op aarde. Opgeschoten tieners op brommers crossen langs straathonden en -mensen. Een groentekraampje wordt afgetuigd door een vermoeide grootmoeder zonder voortanden. Vergeten vuilniszakken liggen opgestapeld tegen een met graffiti bekladde zekeringkast.
En plotseling weet je het weer. Je bent in Bangkok.
En waarom ook niet?
-
05 Maart 2007 - 08:14
Sandra & Marloes:
Op naar de eilanden!!!!! Of toch nog even van Bangkok genieten, aangezien je hier tot vlak voor je terugvlucht niet meer komt (toch?).
Waar je dan ook bent of heengaat: geniet, geniet, geniet!!
liefs -
05 Maart 2007 - 09:34
Hans:
Ik vind dit een hele mooie post. Beetje poëtisch, maar wel geloofwaardig! Mag je best een beetje trots op zijn.
Vanuit het Essent gebouw op een druilerige maandagochtend,
Hens -
05 Maart 2007 - 10:17
Andre:
Ook wij genieten nog steeds volop van je prachtige verhalen, maar toch krijg ik nu een beetje onbehaaglijk gevoel als ik je vergelijking over Bangkok lees ...
Nog veel reisplezier.
Je "oom" Andre. -
05 Maart 2007 - 10:18
Ruben:
Tango india mike. Ik pink een traantje weg: *pink!* -
05 Maart 2007 - 14:14
Pa:
Ha jongen, wat een schitterend verhaal en wat ben ik blij dat je het over een oom had en niet over je vader. -
05 Maart 2007 - 18:06
Wille:
Tim (en oom Hans),
Bedankt Tim, ik kan me nu helemaal voorstellen hoe Bangkok eruit ziet.
Lijkt mij een heel duidelijk omschrijving!
Geniet!
Groetjes, Wille
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
