Tijdreizen
Door: Tim
Blijf op de hoogte en volg Tim
28 Maart 2007 | Maleisië, Malakka
Net als in Cambodja word je in Maleisië van tijd tot tijd geconfronteerd met een van de donkerste pagina's uit de geschiedenis. Elke keer dat je een restaurant of winkelcentrum binnenstapt word je er weer pijnlijk aan herinnerd. Die keer dat Whitney Houston negentien weken op nummer 1 stond met "I Will Always Love You". In Maleisië zijn ze nog steeds gek op haar.
In Maleisië lijkt de tijd soms in stukken te zijn gebroken. Als de wijzerplaat van een gevallen koekoeksklok. De muziek op de radio is van vijftien jaar geleden, Kuala Lumpur is een stad uit de verre toekomst en hier, in Melaka, loop ik weer rond in de zeventiende eeuw. Dit bevestigt het maar weer. In Maleisië weet je nooit waar je aan toe bent.
In Europa zijn we maar verwend. Overal waar we gaan worden we omringd door eeuwenoude gebouwen. Duurzaam gebouwd en veelvuldig gerestaureerd. Ik was er zo aan gewend dat ik dacht dat de hele wereld er zo uit zag (behalve Lelystad dan...).
Eenmaal aangekomen in Bangkok vroeg ik me af waar alle oude gebouwen waren gebleven. Op een handvol tempels na ziet de hele stad er uit alsof het kort na de oorlog uit de grond is gestampt. Dat is zo voor de meeste steden in Zuid Oost Azië. Melaka is een uitzondering.
Melaka was de eerste grote stad van Maleisië. Handelslieden van over de hele wereld kwamen er samen en zo verdiende de stad de bijnaam "het Venetië van het Oosten". Tegenwoordig zie je nog steeds de sporen die al die verschillende bezoekers hebben achtergelaten. Zo bezocht ik gisteren het "Stadthuys", in 1650 gebouwd door de toenmalige Nederlandse overheersers en tegenwoordig een museum.
Musea in Azië kunnen soms onbedoeld komisch zijn. Vooral als het de nationale historie betreft willen de curators nog wel eens alle objectiviteit laten varen. En hoewel de waarheid hier niet zoveel geweld aan wordt gedaan als in Vietnam, worden glorieuze momenten uit de Maleisische geschiedenis naar hartenlust geromantiseerd. Op grote, epische schilderijen zie je Europeanen (die er zonder uitzondering uitzien als John de Wolf) vallen met bosjes onder de zwaarden van de koene Maleisische strijders. Saillant detail is dat al deze bejubelde opstanden uiteindelijk mislukten.
De kolonialen komen er hier een stuk beter af dan in bijvoorbeeld Laos, waar de Fransen worden afgebeeld als woeste, bebaarde reuzen die vrouwen en kinderen geselen. Maar Maleisië koestert dan ook een stuk minder wrok jegens ons continent. Europeanen hebben het land voor een groot deel ontwikkeld (hoewel niet bepaald uit altruïstische overwegingen) en zijn op het juiste moment zonder oorlogvoeren weer vertrokken. Mede hierdoor is Maleisië tegenwoordig zo welvarend. Blij om te zien dat westerlingen ook hier en daar een positieve stempel op de wereld achter hebben gelaten.
Na een relaxte twee dagen zwemmen, kayakken en neushoornvogels spotten op het eiland Pulau Pangkor ben ik nu met een slakkengangetje Melaka aan het verkennen. Rond lucnhtijd rol ik eens mijn bed uit ("at the crack of noon" zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen) en ga ik op museumtocht. Ik had nog best naar de highlights gekund als de Perhentian eilanden of het befaamde nationale park Taman Negara maar voelde mer simpelweg te lamlendig voor. Maleisië is het eerste land waar ik echt vakantie vier.
En hee, ik moet ook goed uitrusten want over vier dagen haal ik mijn vriendin Dianne op van het vliegveld in Singapore! De afgelopen vier maanden zonder haar kan ik alleen maar beschrijven aan de hand een citaat van Whitney Houston: "When the night falls, my lonely heart calls".
In Maleisië lijkt de tijd soms in stukken te zijn gebroken. Als de wijzerplaat van een gevallen koekoeksklok. De muziek op de radio is van vijftien jaar geleden, Kuala Lumpur is een stad uit de verre toekomst en hier, in Melaka, loop ik weer rond in de zeventiende eeuw. Dit bevestigt het maar weer. In Maleisië weet je nooit waar je aan toe bent.
In Europa zijn we maar verwend. Overal waar we gaan worden we omringd door eeuwenoude gebouwen. Duurzaam gebouwd en veelvuldig gerestaureerd. Ik was er zo aan gewend dat ik dacht dat de hele wereld er zo uit zag (behalve Lelystad dan...).
Eenmaal aangekomen in Bangkok vroeg ik me af waar alle oude gebouwen waren gebleven. Op een handvol tempels na ziet de hele stad er uit alsof het kort na de oorlog uit de grond is gestampt. Dat is zo voor de meeste steden in Zuid Oost Azië. Melaka is een uitzondering.
Melaka was de eerste grote stad van Maleisië. Handelslieden van over de hele wereld kwamen er samen en zo verdiende de stad de bijnaam "het Venetië van het Oosten". Tegenwoordig zie je nog steeds de sporen die al die verschillende bezoekers hebben achtergelaten. Zo bezocht ik gisteren het "Stadthuys", in 1650 gebouwd door de toenmalige Nederlandse overheersers en tegenwoordig een museum.
Musea in Azië kunnen soms onbedoeld komisch zijn. Vooral als het de nationale historie betreft willen de curators nog wel eens alle objectiviteit laten varen. En hoewel de waarheid hier niet zoveel geweld aan wordt gedaan als in Vietnam, worden glorieuze momenten uit de Maleisische geschiedenis naar hartenlust geromantiseerd. Op grote, epische schilderijen zie je Europeanen (die er zonder uitzondering uitzien als John de Wolf) vallen met bosjes onder de zwaarden van de koene Maleisische strijders. Saillant detail is dat al deze bejubelde opstanden uiteindelijk mislukten.
De kolonialen komen er hier een stuk beter af dan in bijvoorbeeld Laos, waar de Fransen worden afgebeeld als woeste, bebaarde reuzen die vrouwen en kinderen geselen. Maar Maleisië koestert dan ook een stuk minder wrok jegens ons continent. Europeanen hebben het land voor een groot deel ontwikkeld (hoewel niet bepaald uit altruïstische overwegingen) en zijn op het juiste moment zonder oorlogvoeren weer vertrokken. Mede hierdoor is Maleisië tegenwoordig zo welvarend. Blij om te zien dat westerlingen ook hier en daar een positieve stempel op de wereld achter hebben gelaten.
Na een relaxte twee dagen zwemmen, kayakken en neushoornvogels spotten op het eiland Pulau Pangkor ben ik nu met een slakkengangetje Melaka aan het verkennen. Rond lucnhtijd rol ik eens mijn bed uit ("at the crack of noon" zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen) en ga ik op museumtocht. Ik had nog best naar de highlights gekund als de Perhentian eilanden of het befaamde nationale park Taman Negara maar voelde mer simpelweg te lamlendig voor. Maleisië is het eerste land waar ik echt vakantie vier.
En hee, ik moet ook goed uitrusten want over vier dagen haal ik mijn vriendin Dianne op van het vliegveld in Singapore! De afgelopen vier maanden zonder haar kan ik alleen maar beschrijven aan de hand een citaat van Whitney Houston: "When the night falls, my lonely heart calls".
-
28 Maart 2007 - 13:45
Ruben:
tango india mike. jaja, vakantie. hij wel weer hoor. Hoe durf je te zeggen dat je nu pas vakantie viert!?? -
28 Maart 2007 - 14:50
Sandra & Marloes:
Fijn hé, om af en toe tijdens het reizen ook vakantie te hebben! ;-)
Rust maar goed uit de komende dagen, zodat je straks als Dianne er (eindelijk) is weer alle energie hebt om nog een maand volop van het reizen te genieten in weer een nieuw land!
Liefs -
30 Maart 2007 - 07:42
Pa:
Ha jongen, er zitten weer prachtige foto's bij. -
31 Maart 2007 - 13:01
Hans:
Na een lange week Essent is het nogal een klap in het gezicht als jij begint over het zware leven in Azië. En dat je toch zo aan vakantie toe bent. Grrr!! Aan de andere kant geef ik je groot gelijk. Geniet van je rust en vrijheid. Hard werken kun je je hele leven nog!
-
01 April 2007 - 19:06
Ellen:
Hai Tim en Dianne,
Leuk hoor dat jullie daar nu met z'n tweetjes zijn!! Ik hoop dat jullie echt een super fijne tijd hebben daar. En Dianne, ik zal eens kijken hoe ver ik in een mnd tijd kom met die enorme hoeveelheid dvd's!!!
Groetjes,
Ellen -
03 April 2007 - 14:01
Gijz:
Wat is er mis met Whitney Houston? Iemand die zoveel heeft betekend voor de muziek, ik durf zelfs te stellen Spirit Zero, wordt hier zomaar afgeserveerd als een donkere pagina in de geschiedenis?! Hiervan weept mijn hart, waar is het respect gebleven? Ergens in de jungle van Vietnam?
ps. Veel plezier nog daar in het Aziatische, hoewel ik betwijfel of je de komende dagen nog je hotelkamer uitkomt...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
